Teoretyczne podstawy kształcenia dr I. Tarkowska

24.03.15r.


                        ..............................................SZKOŁA TRADYCYJNA...........................................................


Zasada nauczania:
Zasada systematyczności.
Zasada poglądowości.
Zasada aktywności (nauczyciel).

Metody kształcenia:
Metody podające (słowne, werbalne).
Metody szczegółowe (pogadanka, opis, wykład, praca z tekstem).
Metody oglądowe (Są ekonomiczne przy dużej liczbie uczniów ale powodują bierną postawę ucznia).
Metoda pamięciowa (Uczniowie mają uczyć się na pamięć).

Formy organizacji procesu uczenia się i nauczania:
System klasowo-lekcyjny.
Lekcja jako podstawowa jednostka pracy.

Formy pracy uczniów:
Zbiorowa.

Stopnie oceniania:
Stopnie.

Motywacja:
Nagrody i kary.

Metody kontroli i oceny:
Częsta kontrola.
Rywalizacja.

Nauczyciel & uczeń:

Nauczyciel:
Kieruje procesu nauczania.
Stosuje monolog informacyjny.
Autorytet, systematyczność.

Uczeń:
Bierny słuchacz.
Przyjmuje narzuconą mu wiedzę.
Rolą jego jest zapamiętywanie wiedzy.
Brak wpływu na przebieg zajęć.

Środki dydaktyczne i baza:
Skromnie wyposażone sale lekcyjne.
Środki o charakterze ilustratywnym.
Podręcznik głównym źródłem dydaktycznym.

Wady systemu wartości:
Wiedza encyklopedyczna.
Uczeń nie ma wpływu na tematykę zajęć.

Zalety systemu wartości:
Uporządkowana i systematyczna wiedza.
Opracowana struktura wiedzy.

Trwałe wartości szkoły:
System klasowo-lekcyjny.
Struktura lekcji, stopnie formalne.
System dydaktyczny.
Trwałość wiedzy.
Systematyczność.



                                .............................................SZKOŁA AKTYWNA:................................................


Zasada systematyczności.
Zasada wiązania teorii z praktyką.
Zasada stopniowania trudności.
Postulat indywidualizacji (Dopasowanie stopnia trudności tekstu do możliwości uczniów).
Operatywność-umiejętność zastosowania wiedzy.
Aktywne i świadome uczestnictwo w zajęciach.

Metody kształcenia:
Metody poszukujące (eksperyment, pomiar elementarny pracy fizycznej, zajęcia praktyczne, dyskusja).

Formy organizacji procesu uczenia się i nauczania:
Zerwanie z systemem klasowa-lekcyjnym na rzecz wycieczek, doświadczenia, elementy pracy fizycznej.
Różnorodność.

Formy pracy uczniów:
Indywidualna (Jednostkowa).
Zespołowa (W postaci jednolitej i zróżnicowanej).

Stopnie oceniania:
Ocena opisowa.
Graficzne (zaliczenie, wykonanie konkretnej rzeczy).

Motywacja:
Wewnętrzna-zainteresowania.

Metody kontroli i oceny:
Rozwijanie własnych zainteresowań.
Rozwijanie wewnętrznych motywacji.

Nauczyciel & uczeń:
Nauczyciel:
Doradca, inicjator poczynań uczniów przy danym zadaniu.
Opiekun, otwarty, elastyczny.
Dostosowuje treści zadań do uczniów.
Cieszy się zainteresowaniem uczniów.
Współbadacz.

Uczeń:
Swoboda działania.
Swoboda w wyborze tematu zajęć.
Poszukujący wiedzy, badacz.
Rozwiązuje problem.

Środki dydaktyczne i baza:
Dobrze wyposażone sale, pracownie.
Dostosowane do potrzeb dzieci.
Różnorodność środków dydaktycznych.
Dobrze wyposażone biblioteki.

Wady systemu wartości:
System nieekonomiczny czasowo-uczniowie samodzielnie zdobywają wiedzę. Wolno się uczą.
Wysokie koszty dydaktyczne.
Przesadna inicjatywa uczniów nad nauczycielem.
Brak dyscypliny, mniejsza wiedza.
Wiedza operatywna (wyrywkowa).
Przesadne respektowanie zainteresowań uczniów, na charakter treści zajęć.
Nie powinno być tyle nauczania problemowego.

Zalety systemu wartości:
Aktywność uczniów.
Współpraca uczniów, brak konkurencji.
Różnorodność formy pobierania wiedzy. Miejsca (ogród, klasa).
Rozwijanie twórczości uczniów.

Trwałe wartości szkoły:
Zróżnicowanie pracowni w których odbywają się zajęcia.
Dzieci socjalizują się.
Nauczanie problemowe.
Aktywizowanie uczniów.
Indywidualizacja w nauczaniu.
Różnorodne formy nauczania.
Praca zespołowa.
Ocena opisowa.
Odejście od schematyzmu.
Praktyczne zdobywanie wiedzy.