Pedagogika społeczna mgr Katarzyna Tarka

23.03.15r.
FORMY WSPARCIA SPOŁECZNEGO

1.Naturale formy wsparcia.
Rodzina, przyjaciele, partner życiowy.
Relacje wsparcia funkcjonują tam spontanicznie, nie są sformalizowane i są wzajemne. Takie formy wsparcia najkorzystniej działają na jednostkę ponieważ nie powodują stygmatyzacji. Są na ogół łatwo dostępne i często objęte relacją zaufania interpersonalnego.

2.Rodzaj sformalizowany.
Instytucje związane z opieką zdrowotną, grupy zawodowe, stowarzyszenia.
Nie są spontaniczne, nie są bezpośrednie. Rzadko funkcjonują z wzajemnością. Nieraz dostęp do nich jest utrudniony. Mogą też stygmatyzować.

Wady wsparcia społecznego
Zagrożenia dla naszej samooceny.
Zagrożenie zależności od innych, możemy stać się bezradni.
Obawa przed niezrozumieniem.

Klasyfikacje

Wsparcie emocjonalne-przekazywanie emocji podtrzymujących, uspokajających, odzwierciedlających troskę.
I pozytywne ustosunkowanie problemu ma na celu opiekę uwalnia od napięć, negatywnych uczuć. Wpływa na samoocenę. Daje poczucie nadziei. Jest najpowszechniejsze, oczekiwane, chociaż nie zawsze konieczne.

Wsparcie informacyjne-sprzyja lepszemu zrozumieniu problemu. Zawiera informacje zwrotne na temat skuteczności różnych działań zaradczych. Dzielenie się własnym doświadczeniem. Występują tu grupy samopomocy. Powoduje uczucie poczucia kontroli nad sytuacją. Utrzymanie poczucia stractwa.

Wsparcie instrumentalne-rodzaj instruktarzu o konkretnych sposobach postępowania. Może ograniczyć rozwój jednostkowych zasobów. Stosowane jest np. w poradnictwie zdrowotnym. Ważne jest dla osób przewlekle chorych. Stosowane w uzasadnionych sytuacjach na wyraźne życzenie.

Wsparcie rzeczowe (materialne)-pomoc rzeczowa i finansowa. Bezpośrednie i fizyczne działanie np. udostępnienie schronienia, działalność charytatywna. Dobrze realizuje się w społeczeństwach altruistycznych. Zaopatrzenia w lekarstwa i środki zaopatrzenia. Działanie na rzecz innych.

Wsparcie duchowe/ psychiczno-rozwojowe - W sytuacji kryzysu egzystencjalnego. Sytuacje terminalne (np. dzieci w hospicjum, choroby śmiertelne) nasycone cierpieniem, lękiem przed śmiercią. Hospicja zespołu opieki pajatywnej(?). Wymiana ta tyczy się sensu życia. Czynniki indywidualne tworzące sens życia. Duchowa strategia radzenia sobie ze strasem.

+ Prezentacja "Bezdomność".